Όλα σε θυμίζουν, απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά.
Σα να περιμένουν κι αυτά μαζί μ’ εμένα
νά ’ρθεις κι ας χαράξει για στερνή φορά.
Όλη μας η αγάπη την κάμαρα γεμίζει
σαν ένα τραγούδι που λέγαμε κι οι δυο,
πρόσωπα και λόγια και τ’ όνειρο που τρίζει,
σαν θα ξημερώσει τι θα ’ναι αληθινό.
...Όλα σε θυμίζουν,απλά κι αγαπημένα,
πράγματα δικά σου, καθημερινά...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Καλησπέρα
Aνταποδίδω τον χαιρετισμό, Poetry's lover :)
Δημοσίευση σχολίου