Αντίο...

Εσύ δεν ζεις πια... Δεν ζω κι εγώ... απλά υπάρχω... Δε νιώθω, δεν αισθάνομαι, δεν είμαι...
Αφήνομαι, υποκρίνομαι, γίνομαι αυτό που θέλουν... Είναι άγρια η ζωή, είναι δύσκολοι οι άνθρωποι, κανείς δεν καταλαβαίνει, κανείς δε μπορεί να καταλάβει... Η μοναξιά η μόνη φίλη, την αποζητώ κι ας μη μ' αφήνουν... Τότε μόνο είμαι εγώ, τότε μόνο είμαι για μένα... Με παρέα τις εικόνες... του πόνου, του πόνου και του πόνου... Θέλω αλλά δε μπορώ, δε μπορεσα να βοηθήσω, να αγγίξω την αύρα σου... Έπρεπε να σ' αφήσω, έπρεπε να σε αφήσω να φύγεις...
Συγχώρεσέ με...